Bersambung dari bahagian kedua Mat Spröng Kelecak Barak II
(asal dari: Blog Awang Goneng: http://kecek-kecek.blogspot.com/ pengarang buku “Growing Up in Trengganu”)
Mat Spröng Kelecak Barak III
Bila lenggök ke langik napök awang kkupo macang kapah, macang kayu keramat, macang jjeput pisang pong ada jugök. Mat Sprong ssètök terus angkat ppala dari hood tèksi hök Cik Kalèh buka sebab hari tu ceröh mölèk.
“Aku mmipi ke aku napök beto ning, Lèh?” tanya Mat.
Dia lenggök lagi ke langik, awang tu ada lagi macang muka Lijöh – masang ccatung, mmusang takdök aröh.
Cik Kalèh berenti göhék tèksi, masok ttepak tedoh bbawöh pohong asang gelugor dekat könar rumöh Èzèk, ccelöh löröng kecik masok ke sebelöh Istana Kolang. Dia pasang gelang tali hök dia buak untok pegang berék dök beri tèksi ggerök. Radio National hök dia beli kkeda Tokèh Ubang ada ggatong ddepang, dekat lapu tèksi, dok bbunyi wa-wa lagu permintaang suri rumöh-tangga, buat Mat serabuk perok.
“Mung napök Lijöh duane?” Cik Kalèh tanye bila tengök Mat dok lenggök ke langik, mata dia dök kkelik.
“Tu, muka Lijöh lah di awang tu, muka dia lèk-lèk. Dok cerlöng kat aku,” jawab Mat.
Cik Kalèh aléh mata ke kereta Jaguar Èzèk baru keluör dari setar, dia sebok denge suara köhör: “Aku bukang nök ccapor ha mung, Mak, tapi baru takdi aku jjupe Lijöh dia tanye mung duana sebab dia dok cari mung rata cerök.”
“Dulu kalu aku ngajji bbeto di Gramma Seko tu gamök öh aku döh jjadi D.O. le ning.” Mat nnengung sebetör, dok tenung tapök tangang. Hidong dia ddepè sikik, tapi badang dia gagöh döh lepah makang makjong hök Cik Kalèh sipang ccelöh tepak dudok tèksi, ddalang kötök.
Cik Kalèh ngelloh panjang.
“Aku pong kalu ngajji bbeto dulu aku döh jjadi ustad le ning Mak, tapi nök wak guane dulu aku ralék dok gi tèngök orang mmaing rödak. Dunia ning ggitulah, serema orang ada hök masing-masing, memang ada ttuléh ddalang kitab. Kalu serema örang jjadi D.O., sape nök göhék tèksi, Mak, sape nök akot tahi, sape nök wak kerepok? Mung ning aku megöh denge mung, dulu mana ada di Teganung ning örang jjadi mata gelak?”
“Tapi aku nök kata sikik, Mak, mung jangang maröh.” Mata Cik Kalèh pandang jauh. “Takdi Lijöh tanye aku mung duane. Gi lah tèngök dia sikik, tulong pujok sebab Munöh tu döh tiga hari dök balik. Aku kata döh kat dia mung dok usaha cari, tapi dia asyik nök jjebèk je, nök nnangis selalu bila aku sebok.”
“Aku bukang dök cakne, Lèh. Aku pong rusing, tapi aku tak dök aröh nök buak döh. Mung örang ngajji, tetu mung tahu. Mung ingak Munöh tu kena susuk?”
Cik Kaleh tutop radio transistor di basika tèksi dia. Mata dia sila sebab kena cahaya mata hari hök ssinör dari aröh Sekölöh Paya Bunga, atah kubor Kapong Ttani.
Cik Kalèh kacing butang atas baju dia; jang dia kkelik ddalang cahaya ceröh.
“Kadang-kadang aku ambék budök Dol tu dari sekölöh, Mak. Dia dudok ssitu, dekat kubor lama tu, jadi aku kena sangaklah kawasang ning. Satu malang aku bawök sörang ppuang muda kèndöng anök ddalang kaing atah bau dia, dia nök balék rumöh dia ssitu…” Suara Cik Kalèh berenti sekejak.
Mat bikah bangung, turong dari tèksi teruh gi ssandör di pohong asang jawa. “Dökkanglah Munöh tu beranök pulök, lari dari Lijöh sebab takot. Ada apa-apa hök mung dök cerita kat aku, Lèh?” Mat buat macang nök sèng hingus, tapi dia telang teruh, ddegök.
“Bukang ggitu Mak, aku nök cerita pasa hök mung kata tu takdi. Orang ppuang hök aku ambék tu kata rumöh dia ssitu, kat rumöh budök Dol sekölöh SS tu, bila aku gatéh sapa ssitu aku tèngök dia senyung ssengèh, pah tu dia ngilla kah-kah!”
“Nasib baiklah aku ingak hök aku belajör dulu, aku baca sebutir dua ayak, aku tembör lari teruh, esökkang baru aku gi ambék teksi.” Tamböh Cik Kalèh.
“Di Teganung ning banyök kejadiang ggitu le ning,” kata Cik Kalèh lagi bila dia tengök mata Mat Sprong dok cerlöng bulak. “Bila aku gi ambék teksi aku èsök tu ada batu nèsang sutér ttepak dudok; tulah anök hök dia bawök.”
“Aku pernöh döh siasak kéh macang ning. Budök ppuang jugök, hilang lepah mmaing cökök. Mung tau Lèh, pah dua hari aku jjupe budök tu atah dahang pohong kerekuk dok makang mee görèng ddalang pinggang.” Mat Spröng apör dua tapök tangang ddepang Cik Kalèh.
“Pah tu?”
“Hök dia dok makang tu bukang mee, Leh, tapi cacing sepinggang,” kata Mat.
Kambing ddembèk dari jauh, daung asang jawa luroh atah ppale Mat. Dia geliak dua tiga kali, napök gelisöh.
“Eh, Lèh, makjong hök mung beri kat aku ning utok apa? Aku rasa pelèk sikik.”
Cik Kalèh ppaling ke rumöh guru besör Gramma Sko, Mister Èzèk, mulok dia senyung, napök gigi mah kkilak.
Cerita ning adalah karangang rèkaang semata-mata dang takdök kena mengena denge ssapa pong sama ada masih hidop, sudöh mati atau pong dok tengöh berasa dök rök.
Read Full Post »